آلبوم ثنای علی

آلبوم ثنای علی بوسیله سید خلیل عالی‌نژاد در سال ۱۳۸۰ منتشر شد و به جرات یکی از آثاری است که زمینه‌ساز تحول در ساز تنبور گردید. در این آلبوم، سید خلیل متن‌ها و اشعار پارسی را با تنبور به اجرا درآورد که کم‌سابقه بود. شاید این مسیری بود که پیشتر درویش امیر حیاتی با آهنگ علی گویم آن را آغاز کرده بود. در این آلبوم که به ذکر علی اختصاص دارد افزون بر شعر پارسی، تکنیک‌های جدیدی در تنبور نیز رونمایی شد.

تنبور که پیشتر در دیر یارسان به نرمی با کلام حق و مقام‌های حقانی نواخته می‌شد در این آلبوم با ریتمی تند اجرا گردید. این ریتم تند تنبورنوازی، مورد پسند قشر گسترده‌ای از مخاطبان قرار گرفت که پیشتر با تنبور آشنایی نداشتند. البته بعدها این سبب شد تا برخی تنبورنوازان از مسیر اعتدال به مسیر ابتذال روی آورند و زیبایی و شکوه تنبورنوازی اصیل را زایل نمایند. در هر روی سید خلیل استادانه آلبوم ثنای علی را ارائه کرد. در مجموع اینکه این آلبوم تنبورنوازی را متحول کرد قابل انکار نیست.

آهنگ‌های آلبوم ثنای علی

این آلبوم شامل شش قطعه آهنگ است: ثنای علی، علی بود، دست تولا، مولا جانم، مولا امیرالمومنین، آن دلبر من و پادشه خوبان.

درباره سید خلیل عالی‌نژاد

سیدخلیل عالی‌نژاد نه اینکه الزاماً بهترین نوازنده‌ی تنبور در همه‌ی ادوار باشد اما قطعاً یکی از احیاکنندگان مقام‌های باستانی تنبور در عصر حاضر است. از او به‌عنوان یکی از ماندگارترین چهره‌های موسیقی مقامی می‌توان یاد کرد. طوری که کسی نیست که با تنبور آشنا باشد و شنونده‌ی این ساز کهن باشد و تنبور را با صدای زخمه‌های سیدخلیل عالی‌نژاد نشنیده باشد.

در اوایل دهه‌ی شصت گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری تشکیل شد و سیدخلیل عالی‌نژاد به این گروه پیوست. تک‌نوازی او و جواب آواز شهرام ناظری در آلبوم «صدای سخن عشق» از ماندگارترین آثار این گروه است. «آیین مستان» و «ثنای علی» نیز از آثار برجسته‌ی سیدخلیل، این عارف عاشق است که شنیدن‌شان روح و جان را سیراب می‌کند.