آلبوم شوق وصل

آلبوم شوق وصل مجموعه هشت قطعه تنبورنوازی دارای کلام و بی‌کلام از سید خلیل عالی‌نژاد و گروه تنبورنوازی باباطاهر است. فراز و فرودها در آهنگ‌های این آلبوم برای تنبورنوازان آن زمان بسیار متفاوت بود و البته بازخورهای گوناگونی داشت. برخی نسبت به آن بدبین بودند و آن را مغایر با شیوه سازگار با تنبورنوازی می‌دانستند. برخی نیز این نوآوری را ستایش می‌کردند. با گذشت زمان البته مشخص شد که سید خلیل چقدر در ارائه این آلبوم موفق بود و چه سطج نوینی از تنبورنوازی را معرفی کرد. اکنون این آلبوم یکی از زیباترین آثار جاودانه با ساز تنبور است که همه تنبورنوازان به آن علاقه‌مند هستند.

پیرامون آلبوم شوق وصل

پیرامون این آلبوم نکات بسیار زیادی وجود دارد. نخست اینکه بسیاری این آلبوم را با آهنگ شوق وصال اشتباه می‌گیرند. شوق وصال آهنگی بدون کلام است که سیدخلیل در در آلبوم آئین مستان منتشر کرد. بنابراین این مجموعه آهنگ‌ها نباید با آهنگ شوق وصال یکسان قلمداد شود.

دو دیگر آنکه سید خلیل در اجراهای گوناگون، به‌شیوه‌های بسیار متفاوتی آهنگ‌های آلبوم شوق وصل را اجرا نمود. از اجرای این آهنگ در تالار وحدت تا اجراهای خصوصی، هرکدام تفاوت‌های زیادی باهم دارند. بنابراین نمی‌توان نت‌نویسی درست و یکسانی از این آلبوم ارائه نمود.

سومین نکته پیرامون آلبوم شوق وصل آن است که زمان انتشار درست آن روشن نیست. حتی کاور حرفه‌ای و تخصصی برای این آلبوم وجود ندارد و هرگز به‌درستی بوسیله هیچ رسانه‌ای منتشر نشد. آنگونه که کامبیز محیط‌مافی می‌گوید در سال ۱۳۷۳ آلبوم ثنای علی و در سال ۱۳۷۵ نیز آلبوم آیین مستان را همراه گروه باباطاهر ضبط شد. بنابراین شاید زمان ثبت این اثر نیز در همین بازه زمانی بوده‌باشد.

پایان سخن

سید خلیل آلبومی را با نام شوق وصل منتشر کرد که شامل ۸ قطعه تنبورنوازی دارای کلام و بی‌کلام است. نخستین قطعه این آلبوم نیز «شراب روحانی» است که با آن شعری از شیخ بهایی را زمزمه می‌کند. گاهی هنرجویان تنبور این آهنگ را با آهنگ شوق وصال از سید خلیل اشتباه می‌گیرند. در این نوشتار کوشش شد تا معرفی بهتری از آلبوم شوق وصل تقدیم هنرجویان و علاقه‌مندان تنبور شود.