آلبوم شکرانه

آلبوم شکرانه مجموعه‌های آهنگ‌های بدون کلام است که به شیوه دونوازی و بداهه‌نوازی تنبور بوسیله سید خلیل عالی‌نژاد و حمیدرضا خجندی ارائه شد. در این آلبوم حمیدرضا خجندی به دف‌نوازی پرداخت و اثری ماندگار خلق شد. این آلبوم با کارشناسی موسیقی فاطمه منشی‌پور در موسسه آوای نوین به سال منتشر گردید.

اصفهان قدیم (مخموری، صبوحی، سماع وصل)
چهارگاه قدیم (بداهه مقامی، دست افشان، بداهه مقامی، شکرانه)
ماهور قدیم (بداهه مقامی، دست افشان)
شور قدیم (بداهه مقامی، بی قراری)
بازگشت به اصفهان (بداهه مقامی، سماع سرمستان)

در آلبوم شکرانه سید خلیل از آواز بیات اصفهان شروع می‌کند. سپس در دستگاه‌های موسیقی از چهارگاه به ماهور و سپس شور سفر می‌کند و در پایان دوباره به اصفهان باز می‌گردد. این سفری شگفت با خنیای خلیل و جادوی تنبور است که برای اهل هنر شایسته توجه است.

پیرامون آلبوم شکرانه

مخموری، صبوحی و سماع وصل نخستین بخش این اثر، حکایت پیری دردمند و سالخورده سالک است که خمارآلوده در سپیده‌دمان با رخوت و درد فراق از جای بر می‌خیزد. غم تنهایی و دوری در اندیشه او جان می‌گیرد و این رند عاشق را به گریستن و زاری وا می‌دارد. او علاج خویش در می‌صبحگاهی می‌جوید و برای گریز از اندیشه فراق، پیک صبوحی در می‌کشد. پس آنگاه سرمست، سماعی سنگین آغاز می‌کند.

سرانجام رهایی از بود را در پیوند با نماد دوست می‌بیند و به گلزار می‌رود. چونان زهره در رقص سرخوش و مست و دل از دست‌داده؛ جسم و جان به گلستان می‌زند. و آنگاه که خورشید از چکاد دور، سیاهی شب را می‌ستود، خویشتن را بر تارک آسمان یافته، نغمه‌ای قلندرانه به شکرانه ساز می‌کند. این داستان آلبوم شکرانه است.

تنبور ازجمله سازهای قدیمی و اصیل ایرانی که از زمان قبل از ظهور اسلام تاکنون در کشور عزیزمان ایران مورد استفاده قرار دارد. بر پایه ۳ مجسمه یافت شده در خرابه‌های شوش، تنبور دارای تاریخچه‌ای مربوط به حدود ۱۵۰۰ پیش از میلاد است. ساز تنبور اصالتاً ایرانی است ولی این ساز در طول تاریخ به کشورهای مختلفی مانند سوریه، مصر، ترکیه، جمهوری آذربایجان، ارمنستان و یونان نیز سفر کرده است.

نگاه محسن شهرنازدار به آلبوم شکرانه