صدای سخن عشق

آلبوم صدای سخن عشق

صدای سخن عشق آلبومی با صدای شهرام ناظری، آهنگسازی کی‌خسرو پورناظری با همکاری گروه شمس است که به سال ۱۳۶۲ تولید شد. برخی از آهنگ‌های این آلبوم پارسی و برخی کردی اجرا شدند. این آلبوم بزرگترین تحول را در بکارگیری ساز تنبور در موسیقی اصیل ایرانی ایجاد کرد.

تولید و ارائه این آلبوم بوسیله انتشارات آوای نوین زمینه‌ساز تولید آلبوم‌های بسیاری شد و سبک تازه‌ای در موسیقی اصیل شکل گرفت. گروه شمس قدرت بیشتری پیدا کرد و آلبوم «حیرانی» شهرام ناظری نیز در ادامه همین سبک به سال ۱۳۷۵ تولید شد. بیش از بیست سال طول کشید تا در آلبوم «مطرب مهتاب‌رو»، ناظری و گروه شمس اثری مشابه با «صدای سخن عشق» تولید کنند.

در این آلبوم افراد زیادی حضور داشتند که بعدها هر کدام چهره‌ای شاخص شدند. افراد گروه عبارت بودند از: سید خلیل عالی نژاد، گل نظر عزیزی، علی اکبر مرادی، سیاوش نورپور، سید فرامرز رعنایی، عبدالرضا رهنما، کیخسرو پورناظری، فرشید عندلیبی.

پیرامون آلبوم صدای سخن عشق

وقتی کیخسرو پورناظری و شهرام ناظری و دیگر بزرگان گروه «شمس» کنار هم قرار گرفتند حاصلش اثری مانند «صدای سخن عشق» و «مطرب مهتاب رو» شد. بی‌شک این آثار در حافظه‌ی تاریخی موسیقی ایران برای همیشه ثبت شده‌اند. هنوز هم پس از گذشته سال‌های بسیار از انتشار این آلبوم‌ها؛ مخاطبان موسیقی ایران گه‌گاه سراغ این آثار می‌روند و آنها را برای  چنددهمین بار می‌شنوند.

کیخسرو پس از من با خوانندگان بسیاری کار کرد و من هم بعد از کیخسرو در زمینه موسیقی تنبور کارهایی کردم اما نتیجه هیچکدام‌شان دیگر آن آثار ماندگار نشد.
شهرام ناظری

«صدای سخن عشق» در موسیقی ایران اهمیت بسیاری دارد. علتش هم این است که این آلبوم نخستین اثرِ گروه تنبورنوازان «شمس» است. گروهی که هر کاری در کنار هم کردند، در موسیقی ایران ماندگار شد. گروه «شمس» درست مانند «تنبور» پر از نکته و اسرار است. اکنون حدود چهل سال از تاسیس گروه «شمس» می‌گذرد و این آلبوم هنوز یکی از مهمترین آثار این گروه است.

شهرام ناظری و کی‌خسرو پورناظری

شهرام ناظری و کی‌خسرو پورناظری در گروه شمس

آهنگ‌های آلبوم صدای سخن عشق

خلوت خاص

این اثر با قطعه‌ی «خلوت خاص» ساخته کیخسرو پورناظری آغاز می‌شود. این قطعه با کلامی از نورعلیشاه اصفهانی همراه می‌شود. در میانه‌های این قطعه و بر روی ملودی اصلی، آوازی خوانده می‌شود که کلامش از سروده‌های حافظ است.

جز دلم کو ز ازل تا به ابد عاشق رفت / جاودان کس نشنیدیم که در کار بماند

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر / یادگاری که در این گنبد دوار بماند

عنوان آلبوم از میان همین دو بیت برداشت شده است.

مردان خدا

«مردان خدا» قطعه‌ای است براساس شعری از فروغی بسطامی به روایت کیخسرو پورناظری که ملودی بیت نخست از سیاوش نورپور است.

همسران

همسران شورن قطعه‌ای قدیمی با تدوینی از سیدخلیل عالی‌نژاد و شعری از حیران علیشاه است.

رو سربنه به بالین

روسربنه به بالین سا و آواز تکنواز سیدخلیل عالی نژاد شعر از مولانا

دیوانه شو

دیوانه شو آهنگساز کیخسرو پورناظری شعر از مولانا

یارب

یارب دروایش قادری روایت سیاوش نورپور با شعری از حیران‌علی‌شاه

دیدگاه علی‌اکبر مرادی پیرامون صدای سخن عشق

حرفِ ۴۰ سال پیش است. هر کس هر چیزی بلد بود را در جمع روایت می‌کرد. آقای پورناظری بیشتر از همه موسیقی کار کرده بود. البته تنبور را در همین جمع و در گروه شمس یاد گرفت، اما پیش‌‌تر تار می‌نواخت. گروه «شمس» هنوز هم فعالیت می‌کند. برخی‌ها رفتند و برخی هم فوت کردند. الان با اعضای جوان وارد گروه شده‌آند و شیوه هم عوض شده است.

در ضبط و اجرای آلبوم «صدای سخن عشق» بنا بر عشق بود. بنا بر این نبود که چه کسی معروف و پولدار شود. هر کسی هر چه داشت در طلب عشق می‌گذاشت. غیر از عشق هیچ کس به چیز دیگری فکر نمی‌کرد.

آن زمان هر کسی به فکر عشق و صفایی بود که در همان جمع و در همان دورهم بودن بود. نتیجه‌ی کارهای گروه «شمس» در آن زمان حاصل یک همدلی بی‌غل و غشانه است.

بعدها بازار موسیقی در همه بخش‌ها عوض شد. در موسیقی سنتی هم کارهایی که بزرگان موسیقی می‌خواندند و می‌نواختند آیا تکرار شد؟ الان همه چیز تکراری و منفعت طلبانه شده است. امروزه همه به سمت موسیق پاپ می‌روند چون درآمد بیشتر در موسیقی پاپ است. الان عشقی نیست داستان بیزینس است. کسی به اصل موسیقی کاری ندارد و به موسیقی فکر نمی‌کند.

پول درمی‌آید اما موسیقی نه.

نتیجه عشق آن است که چند دهه پیش شنیدید و نتیجه پول هم همین آثاری است که الان می‌شنوید.

پایان سخن

صدای سخن عشق، نام آلبومی با صدای شهرام ناظری است که سال ۱۳۵۸ منتشر شد. آلبوم شامل شش قطعه است که چهار قطعه آن به زبان فارسی اجرا شد: دلبر، مردان خدا، دیوانه شو، رو سر بنه به بالین. دو قطعه آن به زبان کردی اجرا شد: همسران و یا رب. آهنگسازی آلبوم صدای سخن عشق کیخسرو پورناظری بود. در تمام آهنگ‌های این آلبوم از ساز خوش صدای تنبور با اجرای گروه تنبور شمس، با تک نوازی خلیل عالی نژاد. استفاده شد.