آرش شهریاری

آرش شهریاری نوازنده تنبور اهل کرمانشاه است که در سال ۱۳۵۳ بدنیا آمد و با ارائه آلبوم‌های مرثیه آفتاب و مشق نام لیلی شناخته شد. او از پنج سالگی نواختن تنبور را نزد پدرش سید رکن‌الدین شهریاری آغاز کرد. سپس نزد استادان تنبور چون سید قاسم افضلی، سید امرالله شاه‌ابراهیمی و بابا غلام همت‌آبادی آموزش خود را ادامه داد. سید آرش تار را نزد داریوش طلایی و محمد رضا لطفی آموخت و مدتی نیز زیر نظر مرتضی مولایی آواز کار کرد. همچنین گروه روحتاف را تاسیس کرد و کنسرت‌های متعددی را در ایران و اروپا به صورت تکنوازی و گروه‌نوازی به اجرا گذاشت.

زندگینامه سید آرش شهریاری

سید آرش شهریاری پرورش‌یافته مکتب تنبورنوازی کِرِند و گوران (دالاهو) و صحنه در کرمانشاه است.

او از دانش موسیقی‌دانان دیگری مانند سیدمرتضی مولایی(آواز)، علی‌محمدخان خزایی (تار)، محمدرضا لطفی (تاروسه تار) و داریوش طلایی (تارباس) نیز بهره‌مند شد. اکنون به‌عنوان نوازنده، مقام‌دان، ردیف دان، و آهنگساز شناخته‌ می‌شود.

وی در سال ۱۳۷۸ گروه روحتاف را تأسیس کرد و کنسرت‌های زیادی را در ایران و کشورهای دیگر به صورت تک‌نوازی و گروه‌نوازی به اجرا گذاشت. شهریاری با ممارست و کسب تجربه بسیار توانست به روایت شخصی و واحد مبتنی بر حوزه‌ها و مکاتب تنبور در گوران و صحنه در نوازندگی و اجرای مقام‌های تنبور (سازی و آوازی) دست‌یابد.

شهریاری با شناخت از دستگاه‌های موسیقی، موسیقی مقامی و مقام‌های تنبور شاگردان بسیاری را پرورش داد. ساز موسوم به چهارتار که در اجرای آثار منسوب به عبدالقادر مراغی از آن استفاده ‌شد را شهریاری طراحی کرد. آلبوم‌های «مرثیه‌ آفتاب» و «مشق نام لیلی»، همچنین موسیقی فیلم چیغ (محمد رضا اصلانی) و دو نماهنگ «میمند» و «سلطانیه» از آثار او هستند.

آلبوم‌های تنبور ارش شهریاری

دو آلبوم از این تنبورنواز در بازار موسیقی ایران موجود است:

• مرثیه آفتاب (۱۳۸۳)
• مشق نام لیلی (۱۳۹۴)

«مرثیه ی آفتاب» اثری از او در اجرای مقام‌های تنبور است که در مرثیه «امام حسین (ع)» اجرا شد. نوای «حسینم رو» و «یا ذات حسین» از نواهای معروف این آلبوم هستند. آشنایی با سبک اکثر اساتید، قدرت اجرای نعل به نعل آثار اساتید قدیمی، رسیدن به سبک منحصر به فرد شخصی، صداقت و وسواس در اجرای دقیق مقام‌ها و بداهه‌نوازی‌های کم نظیر از ویژگی های کار «سید آرش شهریاری» است.

آلبوم مرثیه آفتاب آرش شهریاری

آلبوم مشق نام لیلی نیز شامل ده قطعه است. این قطعات عبارتند از: «الله مولانا علی، یا مولانا علی»؛ «آب حیات»؛ «سودای دگر»؛ «امروز مها»؛ «خان امیری»؛ «ساقی نامه»؛ «مانگه شو»؛ «تکنوازی – بر مبنای مقام راست»؛ «تکنوازی – بر مبنای مقام نهاوند».