استاد خداوردی

استاد حسین خداوردی سازنده و نوازنده صاحب سبک تنبور بود که در حدود سال ۱۲۰۰ هجری چشم از جهان فرو شست و اطلاعات بیشتری از زندگی او وجود ندارد. نام این استاد، حسین خداوردی است که در بیشتر منابع به اشتباه با نام سید خداوردی شناخته می‌شود.

وی فرزند الله‌وردی و از نوادگان سید ابدال‌بگ فرزند سید محمدبگ از جمله الحق های یارستان بود. او در قرن سیزدهم از ارومیه به روستای پیرسراب خدا بنده لو از توابع شهرستان صحنه استان کرمانشاه مهاجرت نموده است. ملک حسین و امید علی بهرامی مراد علی الهی از فرزندان و پوریا-پدرام – و احسان الهی از نوادگانن او بوده‌اند.

ساز استاد خداوردی

ابداع ساخت تنبور دارای ترک و پاشنه‌های نیم‌تنه و گلودار از ابداعات و ابتکارات او بوده که به تنبور سبک خداوردی معروف است. برخی از سازها‌ی باستانی خداوردی، بوسیله استاد سعید ذوالنوری، احیا و ثبت ملی گردید. استاد ذوالنوری در احیا و نگهداشت سازهای ایشان سهم بسیار درخوری دارند.

اکنون به دو جهت و به دو نام از سبک خداوردی یاد می‌شود:

خداوردی سبکی در ساختن انواع تنبور است.

«خودآوردی» که منظور از آن ابداع و ابتکار و از خودآوردن و اختراعات جدید در ساخت ساز است. هر سازنده‌ای که سازی خارج از الگوهای مرسوم و با ابتکار و نو آوری می‌سازد می‌گویند با سبک خودآوردی ساز می‌سازد.

نماهنگ دیار

یاهو، این صدای تاریخ تنبور است. کهن‌ترین تنبوری که از کهن سازنده تنبور به دوران ما رسید. این صدای تنه تب‌دار درخت توت کوهستان‌های رفیع خدابنده‌لوی صحنه، روستای پیرسراب است. زادگاه استاد خداوردی و سنگ مزارش بر دامنه تپه‌ای هنوز از غربت کهن‌سازنده‌ای می‌نالد که موزه متروپولیتن به داشتن یکی از تنبورهایش به خود می‌بالد.

استادی گرانقدر که سهم بزرگی در صنعت ساخت تنبور دارد.  نماهنگ «دیار» با یاد و بزرگداشت زنده‌یاد استاد سید خداوردی با طراحی، اجرا و نوازندگی تنبور فرنود الهامی و گویندگی افسانه بایگان منتشر شد و در اختیار علاقه‌مندان به موسیقی و ساز اصیل و باستانی تنبور قرار گرفت. در این اجرا نوازنده به تنبوری زخمه می‌زند که آفریده دستان هنرمند استاد خداوردی است.