حسین روحتافی

حسین روحتافی یکی از پیشگامان و هنرمندان تاثیرگذار در موسیقی تنبور معاصر است که به سال ۱۲۷۶ در شهر صحنه به‌دنیا آمد. او از شاگران نصرالدین خاموشی است و میراثی از بزرگان تنبور چون استاد خداوردی را با خود به‌یادگار داشت.

رامتین کاکاوندی در کتاب هفتاد و دو مقام تنبور در وصف او می‌گوید: استاد حسین روحتافی از برجستگان و دلسوختگان وادی عشق و اشتیاق به حقیقت بود. روحتافی از جمله دفترنویسان و پژوهشگران یارسان و یکی از بزرگترین نوازندگان تنبور بود. شاگردان بسیار زیادی را آموزش داد و به گسترش تنبور فراتر از مرزهای دیار صحنه کمک بسیاری کرد. شاید بتوان او را در کنار درویش امیر حیاتی و سید ایاز قزوینه‌ای و امرالله شاه‌ابراهیمی قرار داد که تنبور معاصر را پایه‌گذاری کردند.

پیرامون حسین روحتافی

حسین روحتافی ر سال ۱۲۷۶ خورشیدی درشهرستان صحنه، دیده به جهان گشود. پدر ایشان محمد زمان از دراویش و تنبورنوازان یارسان بود. مقام‌های طرز و شیخ امیری را همانگونه می‌نواخت که استادش، سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی می‌نواختند. این نوا به قدری زیبا و دل انگیز بود که شنونده را مجذوب و منقلب می‌نمود.

از جمله آثار او می توان به موارد زیر اشاره نمود:

تصحیح کتاب سید خاموش
تصحیح کتاب باباناوس
تصحیح کتاب باباحیدر
تصحیح کتاب زنور قلندر
تصحیح کتاب هفتاد و دو پیر
تصحیح کتاب شیخ امیر
تصحیح کتاب چهل تن
تصحیح کتاب برزنجه
تصحیح کتاب سرانجام
تصحیح کتاب شصت و شش غلام
تصحیح کتاب شاه تیمور بانیارانی و ثانی
تصحیح کتاب آقا سید فرضی و یارانش
دیوان اشعار مثنوی خود ایشان

ساز تنبور یکی از سازه‌های باستانی است که در دسته سازهای زهی قرار می‌گیرد. این ساز در خراسان با نام دوتار و در آذربایجان با نام گپوز مشهور است و چگور نیز یکی دیگر از انواع آن است. آنچه این ساز را با دیگر سازهای زهی متفاوت می‌سازد جنبه عرفانی آن است. بویژه در طریق اهل حق و یارسان این ساز قداستی ویژه دارد بنابراین با احترام بسیاری از آن یاد می‌شود. از نخستین سال‌های هزاره سوم استفاده از این ساز در موسیقی ایران شهرت بیشتری پیدا کرد و به‌کوشش حسین روحتافی اینک افراد بیشتری با آن آشنا هستند.