پوریا کاکاوند

پوریا کاکاوند متولد ۱۳۶۴ نوازنده و مدرس سازه‌های تار، سه‌تار و تنبور است که در زمینه سازهای زهی زخمه‌ای توانمندی بسیاری دارد. او نیز مانند هنرمندانی مانند فراز کاویانی و رامتین کاکاوندی از نسل نوی تنبور محسوب می‌شود که در دهه شصت متولد شدند.

پوریا فراگیری موسیقی را از سال ۱۳۷۷ با ساز تنبور نزد فرامرز کاکاوند و سید خدامراد حسینی آغاز کرد و با مقام‌های این ساز کهن آشنا گردید. با حضور در مجالس و آشنایی با استاد درویش امیر حیاتی، از نزدیک با پنجه گرم این استاد صاحب سبک آشنا گردید. در این زمان توانست به‌خوبی با دانش درویش مانوس شود و از اندوخته‌های او بهره‌مند گردد. پس از آموختن موسیقی مقامی و معاصر تنبور، شروع به فراگیری موسیقی سنتی و ردیف دستگاهی ایران با سازه‌های زهی زخمه‌ای کرد.

او نواختن سازهای تار و سه‌تار را از استاد محمد ذوالنوری آموخت و با شیوه نواختن این سازها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی آشنا شد. پس از آن با شناختن و علاقه به مکتب ذوالفنون به نزد استاد جلال ذوالفنون رفت و از دانش این استاد بزرگ بهره گرفت. پوریا کاکاوند به‌طور مشخص از سال ۱۳۸۳ تدریس خود در زمینه موسیقی ایرانی را آغاز کرد.

آثار پوریا کاکاوند

پوریا کاکاوند در سال ۱۳۸۹ در مراسمی که از طرف سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در تالار وحدت برگزار شد، شرکت کرد. با دریافت لوح سپاس به عضویت باشگاه مهندسان هنرمند درآمد و فعالیت‌های هنری خود را در این زمینه نیز ادامه داد. پوریا کاکاوند از سال ۱۳۸۳ به تدریس سازهای تار و سه تار و تنبور در آموزشگاه‌های مختلف مشغول می‌باشد. همچنین او کتاب آموزش تنبورنوازی (کتاب اول) را به‌نگارش درآورد.

تألیف در زمینه موسیقی می‌توان به کتاب آموزش تنبور، دوره ابتدایی و متوسطه اشاره کرد. سوابق اجرایی: جام جم، کاخ سعدآباد، فرهنگسرای بهمن، رادیو گفتگو، دانشگاه تهران، دانشگاه آزاد قزوین و غیره است. این رهرو راه حق یکی از پیشروان ساز تنبور است و در مسیری درست گام برمی‌دارد.