مقام بابا ناعوثی

مقام بابا ناعوثی یکی از مقام‌های کلام (حقانی) است که با ساز تنبور نواخته می‌شود و دارای حالتی از احساس احترام و اندوه است. این مقامات مربوط به دوران بابا جلیل و باباناعوث (ابراهیم فرزند احمد جاف) متولد اواخر قرن پنجم یا اوائل قرن ششم هجری است. این مقام دارای سه نوع می باشد:

بابانائوسی ۱
بابانائوسی ۲
بابانائوسی ۳ (باباجلیلی)

دانلود نت مقام بابا ناعوثی

نت تنبور مقام باباناعوثی به روایت امرالله شاه‌ابراهیمی براساس کوک طرز می‌باشد. این نت را علی‌اکبر مرادی در کتاب صد درس و رامتین تنبورنواز در کتاب هفتاد و مقام تنبور ارائه کردند. نت‌نویسی در میزان موسیقی ۴/۴ است و گام موسیقی نیز به صورت ر، می، لا و سی بمل می‌باشد.

در این نت‌نویسی کوشش شد تا سادگی رعایت شود. البته باید گفت مقام‌های کلام که با تنبور اجرا می‌شوند به‌لحاظ نت بسیار ساده هستند. این مقام‌ها در عین سادگی بسیار بدیع و نوآورانه هستند و تاثیرگذاری زیادی دارند. مضاف بر اینکه روایت‌ها پیرامون آنها متفاوت است و اساتید به شیوه‌های گونام آن را می‌نوازند.

متن مقام باباناعوثی

متن این مقام به روایت علی‌اکبر مرادی در کتاب صد درس به صورت زیر است:

ای کاوه آهنگر، دوید داخ ورده ای کاوه آهنگر، دوید داخ ورده

ای ور دامان ویش وه علم کرده گیان ور دامان ویش علم کرده

متن مقام باباناعوثی ۲ به روایت همین کتاب به صورت زیر است:

دوانزه فرزنان کاوه آهنگر دوانزه فرزنان کاوه آهنگر

یکی چنش من، کاوه‌م کاوه‌م یانزهش برین سر، گیان ای گیان ای گیان ۰۲)

دسی بر او زماوه‌ن، کاوه‌م کاوه‌م از مرژینه گیان ای گیان ای گیان (۲)

پیرامون بابا ناعوث

بابا ناعوث از بزرگان آیین یارسان است که در اواخر قرن پنج یعنی سال ۴۷۷ هجری در روستای سرکت از هورامان کردستان به‌دنیا آمد. نام او را باباناوس و ناوز نیز می‌گویند. براساس دفتر پردیوری دومین دوره پس از شاه خوشین مربوط به اوست.

او پیش از سلطان اسحاق (سهاک) زندگی می‌کرد و از او بسیار به نیکی یاد می‌شود. سخنان بسیار تاثیرگذاری داشت و مانند دیگر بزرگان ادیان در دنیا همواره به خوبی و درستی تاکید داشت. خوب بودن، مهرورزی و انسان بودن اصول آموزشی او بود. بنابراین پیش از آنکه به افسانه یا قدسی بودن او بپردازیم بهتر است کلامش را بشنویم که در جستجوی خوبی بود. با احترام به همه ادیان و باورها می‌توان زیبایی‌ها را دید. مقام بابا ناعوثی نیز سال‌ها به احترام او با تنبور نواخته می‌شود.