مقام های درویش درویش

مقام های درویش درویش یکی از هفتاد و دو مقام کلام حقانی تنبور است که به بابا حیدر سرسلسله خاندان باباحیدی منسوب است. باباحیدر از نوادگان میراحمد (هفتوانه) است که در قرن نهم هجری قمری زندگی می‌کرد.

براساس روایت اهل حق، بابا حیدر مردی شریف و درست‌کردار بود که صفای باطن و سلامت رفتار داشت. یارداود برای پاداش به باباحیدر در هیبت یک درویش خود را به او می‌رساند. باباحیدر که خبر از این ماجرا نداشت او را برای خوردن غذا به خانه دعوت می‌کند. در آنجا درویش لقمه‌ای به او می‌دهد که سبب روشن شدن دل باباحیدر می‌گردد و ضمیر او پاک می‌گردد. در چنین حالت وجد و سماعی باباحیدر، مقام های درویش درویش را می‌سراید.

نت مقام های درویش درویش

شاید در میان معاصرین، مقام‌های تنبور و دسترسی به آنها مرهون دو نفر است. یکی رامتین کاکاوندی که همه مقام‌ها را با شرح وقوع گردآوری، نت‌نویسی و منتشر نمود. دوم فرید الهامی که تمامی مقام‌ها را در آلبوم هزاره تنبور منتشر نمود. بنابراین پیش از هر چیز باید از این دو نفر تجلیل می‌گردید.

مقام های درویش بوسیله رامتین کاکاوندی به رویایت امرالله شاه ابراهیمی نت‌نویسی و در کتاب هفتاد و دو مقام تنبور ارائه گردید. این مقام در میزان ۶/۴ است و نت شاهد آن نیز Me می‌باشد. دول‌فرید الهامی نیز این مقام را در آلبوم هزاره تنبور با ساز تنبور و آواز اجرا نمود.

این مقام دارای کلام است:

های درویش درویش، ایمانم درویش ♫♪♫♫♪ از وه فدات بم پابن یروه پیش

از دیدگاه باستانی، پیشینه مقام‌های کلام حقانی قدمت آنها به قرن دهم تا چهاردهم میلادی می‌رسد. نخستین مقام کلام، به نام شاه خوشینی به زبان فارسی در قرن دهم میلادی سروده شد. مقامات کلام با تنبور و آواز توسط سر کلام و گروه کلام خوان اجرا می‌شوند و اشعار آن از متون مقدس یارسان و به گویش های لکی و هورامی یکی از گویش‌های زبان کُردی است. این مقام‌ها از مقام‌های مجلسی و مقام‌های مجازی عرفانی‌تر هستند.

منبع: کتاب هفتاد و دو مقام تنبور از رامتین کاکاوندی