کتاب هفتاد و دو مشق تنبور

کتاب هفتاد و دو مشق تنبور کتابی نوشته رامتین کاکاوندی پیرامون ساز تنبور و و عود (بربت) است که بوسیله موسیقی سرود منتشر شد. کاکاوندی پس از انتشار موفق کتاب هفتاد و دو مقام تنبور این کتاب را نگارش کرد و پس از آن به سراغ تنبور لکستان رفت.

این کتاب نخست با معرفی بزرگان ساز تنبور آغاز می‌شود و تصاویر و دست‌نوشته‌های بسیاری از بزرگان را همراه دارد. گردآوری این مجموعه به‌طور مشخص بسیار دشوار است چرا که از بسیاری از این بزرگان تصاویر و مکتوباتی باقی نیست. آثار موجود از این منظر بسیار تازه و بدیع است باید به رامتین آفرین گفت.

پس از آن مشق‌های قدیمی تنبور هر یک نت‌نویسی شدند و شرح مختصری از آنها نیز وجود دارد. شاید بتوان نقدی بر این کتاب متصور شد و آن این است که منابع برخی نت‌نویسی‌ها اگر معرفی می‌شد بهتر بود. در این صورت خواننده پیرامون سند هر مشق اطمینان بیشتری پیدا می‌کند. البته از رامتین انتظار می‌رود در آینده در نشرهای بعدی کتاب هفتاد و دو مشق تنبور این مشکل را مرتفع سازد. او بسیار پویا و فعال است و حتما به این مساله اهتمام خواهد ورزید.

درباره کتاب هفتاد و دو مشق تنبور

کتاب اول و دوم «هفتاد و دو مشق تنبور» شامل دورۀ مقدماتی به همراه سی‌دی تألیف رامتین کاکاوندی، نوازنده و آهنگساز ایرانی از سوی انتشارات «سرود» منتشر شد. رامتین کاکاوندی نوازنده و آهنگساز درباره تألیف این کتاب بیان کرد: کنفوسیوس درباره موضوع آموزش سخنی دارد با این مضمون که «هر جامعه‌ای در آموزش و پرورش سرمایه‌گذاری کند، هرگز ورشکسته نخواهد شد» و به یقین آموزش مقدماتی به دلیل پایه‌ای‌بودن، نقش مبنایی در تعلیم برعهده دارد. همین مسئله، دغدغه‌مندی برایم پدید آورد که به مبحث آموزش مقدماتی تنبور بپردازم که ماحصل این انگاره، به تحریردرآوردن کتاب «هفتادودومشق تنبور»، کتاب اول و دوم انجامید.

کاکاوندی با اشاره به کتاب اول گفت: در کتاب اول سعی شد از همان ابتدا، مسئلۀ تئوری موسیقی تا قسمتی که برای ابتدای امر احتیاج است به شکل کامل پرداخته شود و اصول صحیح یادگیری آرتیکولاسیون‌هایی که با موزیکالیته‌ای که باید از صدای تنبور برآید مغایرت نداشته باشد و مواجه با اتودهایی که از لحاظ فواصلی و ریتمی، حس موسیقی مقامی را در خود مستتر داشته باشد اما به یکباره هنرجویِ ابتدایی را، رویاروی با فضای دشوار فواصل، ادوار، ریتم، فلسفی مقام نکند.

این مجموعه پیرامون معرفی فرهنگ موسیقی مشقی تنبور کرمانشاهان می‌باشد. قدمت ساز تنبور به چند هزار سال می‌رسد و احیاگر دوباره آن، جناب مبارک‌شاه خوشین بودند. مبارک‌شاه خوشین شاه لرستانی است معروف به شاه خوشین در سال ۴۰۶ چشم به جهان گشود. این والی جهان‌گشای لرستانی به ساز تنبور علاقه بسیار داشت.