رباب
رباب (Rabab) یک ساز زهی ایرانی و باستانی است که از سویی ویژگی‌هایی همچون چنگ و از سوی دیگر مانند تار و سه‌تار دارد.
ادامه نوشتار … 
ساز تنبور خانواده بزرگی است که در جای جای ایران و کشورهای همسایه با نام‌های گوناگون و تفاوت اندکی در ساختار و شیوه نوازدگی شناخته می‌شود. از انواع ساز تنبور می‌توان به دوتار خراسانی و گپوز اشاره کرد.
رباب (Rabab) یک ساز زهی ایرانی و باستانی است که از سویی ویژگی‌هایی همچون چنگ و از سوی دیگر مانند تار و سه‌تار دارد.
ادامه نوشتار …
تار از سازهای زهی زخمه‌ای است که با مضراب نواخته می‌شود و استفاده از آن در موسیقی سنتی و اصیل ایرانی رایج است.
ادامه نوشتار …
ویولن (Violon) کوچک‌ترین عضو سازهای زهی-آرشه‌ای است که اصالت این ساز به کشور ایتالیا بر می‌گردد و برای موسیقی کلاسیک مناسب است.
ادامه نوشتار …
تارباس (بم‌تار) سازی شبیه تار است که معمولاً دسته آن چند سانتی‌متر بلندتر و کاسه طنینی آن اندکی پرحجم‌تر از تار می‌باشد.
ادامه نوشتار …
دهل (Dohol) یک ساز کوبه‌ای و طبلی بزرگ و دورویه است که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد و بیشتر با سرنا نواخته می‌شود.
ادامه نوشتار …
بندیر (Bendir) یک ساز کوبه‌ای قاب‌دار است با قابی چوبی و پوستی که بر روی آن کشیده شده و با وجود شباهت به دف و دایره، صدایی متفاوت دارد.
ادامه نوشتار …
دایره (داریه) سازی کوبه‌ای است که حلقه‌ای چوبین و روکشی از جنس پوست دارد و رامشگران همراه دیگر سازها آن را می‌نوازند.
ادامه نوشتار …
طبلا (Tabla) نوعی ساز موسیقی از خانواده سازهای کوبه‌ای است که در موسیقی افغانستان، هندوستان نواخته می‌شود و صدایی بسیار دلنشین دارد.
ادامه نوشتار …
عود (بربط) سازی ایرانی از رده سازهای زهی زخمه‌ای است که در خاورمیانه و کشورهای شمال آفریقا رواج دارد و پیدایش آن را با باربد نسبت می‌دهند.
ادامه نوشتار …
سرنا (Sorna) نام ساز بادی باستانی ایرانی است که از چوب ساخته می‌شود و از دسته سازهای دو زبانه است که نواهای آن الهام‌بخش تنبور بوده‌اند. سرنای محلی بیشتر با دهل نواخته می‌شود و در بعضی نواحی مانند بختیاری و شوشتر و دزفول از سرنای کوچک استفاده می‌شود.
ادامه نوشتار …