آلبوم حیرانی

آلبوم حیرانی

آلبوم حیرانی با آهنگسازی کیخسرو پورناظری و با صدای شهرام ناظری با درون‌مایه‌های موسیقی عرفانی و ساز تنبور در سال ۱۳۷۵ اجرا شد. تنبورنوازی این اثر بوسیله گروه شمس با سرپرستی کیخسرو پورناظری صورت گرفت. این آلبوم بوسیله شرکت هم آواز آهنگ منتشر گردید و با استقبال بسیار زیادی مواجه شد.

این آلبوم پس از یک دهه از آلبوم صدای سخن عشق با همکاری گروه شمس و شهرام ناظری تولید شد. درست مانند آلبوم پیشین، بخشی از این آلبوم به زبان پارسی و بخش دیگر آن به زبان کردی است. ساز اصلی در اجرای این آلبوم نیز تنبور می‌باشد که ویژگی‌های منحصربه‌فردی به آن می‌دهد.

پیرامون آلبوم حیرانی

ترانه‌های آلبوم حیرانی عبارتند از:

هنرمندان این آلبوم عبارتند از:

نوازندگان دف: اردشیر فهیمی، سیاوش ناظری،حافظ ناظری، تهمورس پورناظری

نوازندگان تنبور: کیخسرو پورناظری، تهمورس پورناظری، افشین رامین، عبدالرضا رهنما، حسن ابدالی

تنبورنوازان کناری: قاسم طالبی، ایرج معروفی، کامران حسینی

دیگر اعضای گروه: حسین راه‌کوه (نقاش)، بهروز بیات (عکاس) و مصطفی معظمی (طراح)

پایان سخن

در میان آلبوم‌های تنبور شهرام ناظری، سه اثر صدای سخن عشق، مطرب مهتاب رو و آلبوم حیرانی از جمله آثار ماندگار و مردمی هستند. صدای شهرام ناظری از موثرترین نشانه‌های ماندگاری و مردمی شدن این قطعات است. صدا و لحنی که جدا از آواز سنتی گاهی کنایه به دیگر سبک‌های موسیقی می‌زند.

ناظری جدا از شناخت و تسلطش بر ردیف موسیقی ایرانی و موسیقی مقامی از جنس و لحنی خاص در صدا و تکنیکی کاملاً شخصی در نوع آوازخوانی بهره مند است. صدای شهرام ناظری پا در عرصه یی دیگر گذاشته و در قالبی قرار گرفته که بیشتر مشخصه‌های آوازخوانان در دیگر سبک‌ها را در خود جای می‌دهد. در این نوع از آوازخوانی بیش از آنکه صدای شفاف و قدرتمند خواننده مطرح باشد تکنیک شخصی او مطرح است.

گاهی وقت‌ها صدایی خش دار و گرفته بسیار دلنشین تر است از صدایی شفاف و صاف. ناظری با تحریر‌های خاص خودش و بالا و پایین بردن‌های ناگهانی صدا در انتقال حس به شنونده بسیار موفق است و این، احساس نزدیکی بین شنونده و خالق اثر را در پی دارد. به نظر می‌رسد ناظری در آلبوم حیرانی بیش از آنکه سعی بر رعایت اصول آوازخوانی در موسیقی سنتی داشته باشد به حس و حال خود و شعر توجه دارد.